Wojciech Chamier - Gliszczyński "Dawki fantomowe"

 

„Dawki fantomowe” to historia małżeństwa Ireny i Ludwika, pracowników Szpitala dla Dzieci ze Schorzeniami Nerwicowymi, Wadami Wymowy oraz Charakteru. On – dyrektor placówki, słynny na całą Polskę psychiatra, staje się dla swojej młodej, niedoświadczonej żony nauczycielem i mentorem. Za jego namową Irena podejmuje studia z psychiatrii i wspólnie prowadzą badania naukowe, bazujące na dokonaniach i odkryciach Ludwika. W tym duecie to mężczyzna wiedzie prym, dominuje, nadaje kształt i kierunek pracy naukowej oraz życiu prywatnemu. Irena egzystuje w cieniu męża, z czasem całkowicie mu się podporządkowuje. Kiedy jednak Ludwik traci sprawność i jasność umysłu, relacja małżonków przechodzi ewolucję. Kobieta wyzwala się spod dominacji męża, poszukuje własnej drogi i utraconej tożsamości.

Wojciech Chamier – Gliszczyński stworzył prozę, w której wydarzenia możliwe, osadzone w konkretnej czasoprzestrzeni mieszają się z wytworami obłąkanych umysłów. Chaotyczna, pozbawiona chronologii narracja sprawia, że jeszcze trudniej jest oddzielić szaleństwo od normalności. Czytelnik całkowicie się w tej powieści zatraca, sam musi zdecydować co uzna za prawdę.

„Dawki fantomowe” to proza z gatunku tych, które rodzą wiele pytań, nie dając konkretnych odpowiedzi. Surrealistyczna, groteskowa, ale zawierająca cenne spostrzeżenia o ludzkiej naturze i kondycji. 

Recenzja we współpracy z wydawnictwem W.A.B.