Elin Cullhed "Euforia. Powieść o Sylvii Plath"

 

„Euforia. Powieść o Sylvii Plath” nie jest biografią Autorki „Szklanego klosza”. Elin Cullhed stworzyła wyobrażony obraz Plath, skupiając się na ostatnim roku jej życia. 

Cullhead ukazuje swoją bohaterkę jako żonę artysty, który niezależnie od okoliczności zawsze znajdzie czas na przyjemności, a przede wszystkim na pisanie. To na Sylvię, zgodnie z powszechnie obowiązującymi w Anglii u schyłku lat 50-tych minionego wieku zasadami, spada obowiązek opieki nad dziećmi i dbania o dom. Plath jako matka czuje się potrzebna i niezastąpiona. Macierzyństwo daje jej siłę, ale także jest źródłem frustracji. Nieustannie dręczy ją pytanie czy jest matką dostatecznie dobrą, najlepszą dla swoich dzieci. Choć kocha je, czuje się przytłoczona odpowiedzialnością i ich stałą obecnością, która uniemożliwia jej twórczy rozwój. Okazuje się także, że marzenie Sylvii o spokojnym, szczęśliwym życiu na angielskiej prowincji, o stworzeniu kochającej się rodziny, było mrzonką. 

Szwedzka pisarka z empatią kreśli portret kobiety nierozumianej, zagubionej, emocjonalnie rozchwianej, niepotrafiącej sprostać narzuconym rolom i oczekiwaniom społecznym. Poetki toczącej nieustanną walkę pomiędzy potrzebą rozwoju zawodowego, a pragnieniem bycia idealną żoną i matką. Pierwszoosobowa narracja pozwala niezwykle głęboko wniknąć w świat wewnętrznych przeżyć i targających bohaterką emocji. Ich sugestywne opisy Autorka zamyka w poetyckich frazach, które mogłyby wyjść spod pióra prawdziwej Sylvii Plath. Niewątpliwie to warstwa językowa stanowi największą siłę powieści.

„Euforia. Powieść o Sylvii Plath” to historia o poszukiwaniu osobistego szczęścia. O zderzeniu marzeń z brutalną rzeczywistością. Opowieść o tym, jak bardzo życie potrafi przytłoczyć, a najbliżsi rozczarować i zawieść. Przede wszystkim jednak, mimo że Elin Cullhed nie pisze o tym wprost, jest to powieść ukazująca drogę do samozagłady.