Mieko Kawakami "Heaven"

"Ludzie, którzy potrafią się wczuć w sytuację drugiego człowieka, mieszkają w jakimś innym, nierealnym świecie (...)”

Niewielka objętościowa, ale po brzegi wypełniona emocjami. „Heaven” Mieko Kawakami to przejmująco smutna opowieść o przemocy i wykluczeniu. Historia przyjaźni zrodzonej z poczucia wspólnoty przeżyć i doświadczeń. Przyjaźni, która nie sprawia, że życie staje się weselsze, a jedynie mniej smutne. Jednak w przypadku doświadczających przemocy ze strony rówieśników, Kojimy i jej bezimiennego kolegi z klasy, to naprawdę dużo. „Jesteśmy podobni” – jedno, krótkie zdanie stanowiące treść anonimowego listu, zapoczątkowuje zażyłość, która przynosi dwójce nastoletnich ofiar ulgę.

„Heaven” to niezwykle realistyczny, głęboko poruszający, intymny obraz samotności, bólu, strachu i braku nadziei. Opowieść o radzeniu sobie z traumą poprzez autodestrukcję. Mieko Kawakami pokazuje jak trudno jest zaakceptować odmienność drugiego człowieka, jak wiele zła tkwi w niektórych z nas. I choć nie szczędzi czytelnikowi mocnych i dosadnych opisów aktów przemocy, to nie one poruszają w jej powieści najbardziej. 

Portret dziecka cierpiącego w samotności, żyjącego w permanentnym strachu, obawiającego się prosić o pomoc, nie mającego nadziei na odmianę swojego losu – to uderza najmocniej, szczególnie gdy czyta się „Heaven” z perspektywy rodzica. Fizycznie boli to, czego nie ma. Brak wsparcia i zainteresowania najbliższych, skupionych na sobie i swoich problemach. Brak reakcji ze strony nauczycieli i wychowawców. Ta dojmująca nieobecność dorosłych, przeraża i szokuje. 

Mieko Kawakami prostym, przystępnym językiem opisała uniwersalne, ponadczasowe problemy młodych ludzi. Choć może się wydawać, że rozważania dotyczące m.in. etyki, indywidualizmu, istoty przemocy i cierpienia, które snują bohaterowie stworzeni przez japońską pisarkę, są niekiedy nazbyt dojrzałe, to trudne doświadczenia, które stały się ich udziałem, sprawiają, że wierzymy w tę ich przedwcześnie zdobytą, życiową mądrość.

„Heaven” to jedna z tych powieści, po którą warto sięgnąć niezależnie od wieku. Polecam!

Przełożyła Anna Horikoshi

[współpraca reklamowa z wydawnictwem Mova]